Stel niet uit tot later want soms is het …. te laat

Iedereen heeft een druk leven, werken, gezin,enz we leven allemaal veel te snel en staan eigenlijk veel te weinig stil bij de dingen die belangrijk zijn.
We hebben allemaal een agenda en sommige dingen verschuiven we om welke reden dan ook naar een latere datum, ik heb geleerd dat niet meer te doen .. want soms is het te laat!

Ik werk ook op verplaatsing in ziekenhuizen , rusthuizen ,en bij mensen die om welke reden dan ook zich niet kunnen verplaatsen.
Nu zo kom ik bij men volgende belevenis, ik kreeg een aanvraag via men website om zo snel het kon een afdruk te komen maken .
Het ging over een kleinzoon die heel graag een afdruk wenste van zijn grootmoeder. Mevrouw was al enige tijd opgenomen is het rusthuis afdeling palliatieve zorgen. Maar ze ging ineens heel snel achteruit.

Ik contacteerde de kleinzoon en boekte direct een afspraak in de dag erna na men werkuren op kantoor.
Ik stelde ook de vraag of mevrouw nog helder was.

Ja bevestigde hij me ze is nog goed se kom maar gerust.Zo gezegd zo gedaan , de dag erna ging ik naar de afdeling in het rusthuis en alles was daar muisstil.
Gesloten afdeling bleek het te zijn.Ik werd opgewacht door heel de familie wat ik in de eerste plaats niet vreemd vond omdat soms er dan nog mensen een aandenken wensen die er niet aan gedacht hadden of het niet kende.

Ik liep de kamer binnen en zag mevrouw daar heel ongemakkelijk liggen…
ik kreeg en heel vreemd gevoel… ik wist nu opeens waarom heel de familie aanwezig was …het was nog een kwestie van uren voor ze een engel zou worden.
Ik vroeg de kleinzoon eventjes mee naar buiten te gaan,ik vertelde hem dat ik geen afdruk van mevrouw kon maken. Ik kon het niet .. mevrouw was aan het roepen enz en was heel onrustig neen dit kon ik haar niet aandoen. Niet dat het zo een enge ervaring is maar ik wil mensen geen onaangename ervaring laten meemaken.

De kleinzoon begreep me .. uit respect naar de familie en haarzelf wilde ik dit absoluut niet.
Toen zei de kleinzoon ik had je vroeger moeten bellen..maar ik had geen tijd .. telkens kwam er iets tussen en stelde ik het uit.
Toen zei ik weet hoe graag je een afdruk wilde hebben maar op dit moment is dat geen optie.
Ik voelde me verschrikkelijk maar had gereageerd met men hart en niet commercieel.

De mensen vroegen me of ze me iets moesten betalen om te komen ik weigerde . Misschien denken er nu velen waarom heb je nu gewoon niet die afdruk gemaakt? Ik dacht aan men oma die ik zo ook verloren ben en ik zou als kleindochter ook niet opgezet zijn  moest men oma zich  ongemakkelijk voelen ,en je weet nooit hoe mensen dan gaan reageren en dat risico neem ik niet  ..ik doe dit met men hartje en wil niemand in welke toestand dan ook een slecht gevoel geven.. dat ben ik .

Sindsdien stel ikzelf niks meer uit want soms is het … TE LAAT .

Xjes
Hyacintha