De liefde van een kind….

Hij was zo sterk …

Een van men eerste afspraken was eigenlijk ook eentje om nooit te vergeten,

Ik kreeg via Facebook een berichtje om een afspraak in te boeken voor een volwassen en kinderhand.

Zo gezegd zo gedaan , ik wachtte de klantjes op en op het afgesproken uur verschenen er een mama en een zoontje van een jaar of 12 op de afspraak.

De mama bleek doof te zijn en gebarentaal lukte wel.

Ik vond het een superidee eens een beeld te maken van een mama met de zoon.

We hadden een leuke babbel en ik merkte dat elke keer het ventje me antwoordde tot dat ik vroeg ,,en mevrouw is dit een beeld voor u als aandenken hoe klein u zoon is geweest?

Neen , zei het ventje het is een beeld voor op men kamer . Ik schrok ik zei,, op u kamer?

Toen begon het ventje te vertellen,zijn mama had geen 6 maanden meer te leven en als aandenken wilde hij een beeld van hem en haar in t goud.

Goud, want dat was zijn mama voor hem ,onbetaalbaar, en uniek . Kan het u verzekeren, als een ventje van 12 dat met tranen in zijn ogen staat te vertellen dat doet iets met een mens.

Kreeg een krop in men keel maar we deden gewoon verder en we lachten en maakten plezier en hadden een leuke casting.

Toen ze weg waren nam ik een kop koffie en liep naar buiten men tuin in op zoek naar de rust. Ik huilde want waarom moest dat ventje dat zo positief in het leven stond zijn mama nu gaan afgeven?

Enkele weken later kwamen ze het werk ophalen . Hand in hand in het goud .. The winning team had ik erbij gegraveerd want zo wilde hij het.

Intussen is zijn mama al overleden maar hoor ik da kleine ventje nog wekelijks via gsm of Facebook. Ik ben blij dat ik dit heb kunnen doen en dat hij nu altijd zijn mama bij hem heeft ..Hij put uit het werk enorm veel kracht en zegt me altijd,, ik doe dit voor mama …

Xjes

Hyacintha