Er was eens …
Neen, ik ga jullie geen verhaaltje vertellen want helaas is ons leven niet altijd zoals in een sprookje. We krijgen allemaal vroeg of laat te maken met ‘een verlies’. Daarom start ik met een gebeurtenis van in de beginperiode
Het was een zonnige dag en ik kreeg een berichtje van Mandy een dame die een afspraak wenste voor haar en haar 2 schatten van kinderen .
Ze kwam uit het verre Limburg en wenste een afspraak op een zaterdag daar dit voor haar het beste haalbaar was .
zo gezegd zo gedaan we maakte een afspraak voor afdrukken van haar en haar 2 kids .
De dag van de afspraak was ik wel een beetje zenuwachtig eerste keer een afdruk van 3 handen . Zou dit me lukken ? zouden de kinderen luisteren en welk verhaal zat hierachter?
Stipt op tijd arriveerde Mandy op de afspraak met haar 2 schatten . Ze was alleenstaande met haar kids en wilde een afdruk voor als ze later groter waren. Kinderen blijven namelijk niet klein. En we zeggen ook altijd ze worden te snel groot. Nu we oefenden de perfecte handencombinatie en ze waren er alledrie helemaal klaar voor.
Nu 1 van de kinderen zei op een moment.
,,Mama waarom moeten we dit eigenlijk doen” ? Kleine stilte en ineens antwoordde Mandy ja schatje dat ik voor jullie als mama er binnenkort niet meer is .
Ik slikte eventjes en keek Mandy aan en zei dat zal waarschijnlijk nog wel heel lang duren.
Neen zei Mandy ik heb helaas niet lang meer ! Ik ben heel ziek geworden en heb nog maar enkele weken .
Nu ik weet niet snel niet meer wat ik moet zeggen maar dat was dus zo een moment dat ze de grond onder men voeten uithaalde.
Wablief zo jong? Zo mooi? en 2 schatten van kinderen neen dit kan niet waar zijn? Waarom toch ?
We hadden een gezellige namiddag en maken er een blijvende herinnering van voor de kinderen .
Alle handen goed zichtbaar moeder die de kinderen beschermd men missie was geslaagd.
Zoals ik steeds doe als de afdruk gegoten is en uit de afdruk stuurde ik Mandy een foto . Ze was enorm enthousiast. Ik hoopte dat ze de afgewerkte stukken nog zou zien. Ik wilde dat voor haar met alle liefde en plezier doen . Want ook ik ben mama en weet dat zulke dingen voor je kids enorm veel waarde kan hebben. Ik werkte de beelden af en bezorgde ze. Die dag stierf ze.
Ze zei me ,, ik heb gewacht meid ” ik wilde zeker zijn dat alles oke was en nu hebben men kindjes een herinnering ze krijgen dit als ze oud genoeg zijn en voor elke verjaardag heb ik hen een brief geschreven zodat ik er dan ook bij ben .Nu ik vond haar een straffe dame en ik ben blij dat ik het werk heb mogen maken en dat dit jaren gekoesterd zal worden door 2 schatten van kinderen.
Mandy bedankt voor je positiviteit en hoe je met jou ziekte omging. Je had pijn en je stond hier voor je kids mee voorovergebogen om die ene juiste afdruk te maken
Bedankt! Je zal me altijd bijblijven.
xjes Hyacintha