Het mooie begin … of misschien toch niet…

Hello Iedereen , Vandaag een vroege blog want met de vakantie lopen de dagen hier iets anders dan als het school is . Maar dat zal wellicht overal wel zo zijn denk ik dan (hoop ik toch ) Zoals jullie inmiddels allemaal wel gemerkt hebben schrijf ik elke dag zelf van mijn leven een stukje van me af . Om zo alles een plaatsje te kunnen geven en met jullie te delen waarom ik afdrukken maak van handen,buiken,gezichten enz en mensen iets tastbaar geven zo belangrijk voor me is . Achter elk bedrijf zit een verhaal waarom mensen iets doen zo is dat bij mij ook .. het is niet echt een roman men verhaal maar door te doen wat ik doen geeft me dat de mogelijkheid alles beetje bij beetje een plaats te geven en men verdriet en geluk in de werken te leggen en is voor mezelf een soort therapie. Moest ik die rugzak niet hebben had ik misschien iets anders gedaan dan dit . Handtassen of kledij verkocht .. maar neen past niet echt bij men persoontje.Daar je ziel en hart niet in kan leggen.

Ik ben geboren 42 jaar geleden in Antwerpen . Bij men geboorte ging er iets grondig mis en ik was nog geen uurtje oud en men eerste ritje met de ziekenwagen was al een feit. Ik werd in allerheil van Antwerpen naar Uz Gent gebracht waar er een heel team klaar stond voor en spoedoperatie. Ik werd geboren met een bloedklonter tussen men hersenen en ze moesten deze onmiddellijk verwijderen. Mijn keteltje werd helemaal opengemaakt  en de klonter werd verwijderd. Moest deze iets dieper gezeten hebben dan had ik hier wellicht niet meer gezeten. Ik ben de dokters daar nog steeds dankbaar voor wat zij gedaan hebben . De littekens op men hoofd zijn er helaas nog altijd dus ik moet zien als ik naar de kapper ga welk model ik kies zodat deze niet zichtbaar zijn. Voor de rest heb ik er niks aan overgehouden alleen gezond gek . Maar was toen blijkbaar al een vechter en dat is in de jaren niet veranderd . Opgeven staat niet niet in men woordenboek. 

Dit brengt me bij men volgende ervaring . Ik kreeg een aanvraag via mail van een koppeltje dat net de trotse ouders waren geworden van Mila. Mila was nog maar een paar uur oud voor ze haar eerste operatie moest hebben . Bij de bevalling van de mama van Mila ging er ook iets mis en Mila moest direct geopereerd worden . Toen ik dit hoorde dacht ik aan men geboorte en begreep dat het een hele zware boterham moest zijn voor de ouders . Ze vroegen me zo snel mogelijk een afdrukje te komen maken in het ziekenhuis van het handje en het voetje van Mila . Ze wisten niet hoeveel operaties er nog zouden volgen en of Mila ze wel zou overleven . Ik maakte een afspraak zo snel de agenda het toeliet en ging de afdrukjes maken inmiddels was Mila voor de eerste keer geopereerd en was alles aan de beterhand en kwam ze stilaan op krachten. Er was een week erna nog een operatie gepland . Ik maakte enkele afdrukjes van Mila haar handjes en voetjes om zeker te zijn dat ze gelukt waren want in zulke situaties kan ik het risico niet nemen dat er iets misgaat. De ouders waren enorm sterk en was hun eerste kindje en ze waren zoals elke ouder apetrots. Mila was een actief kindje dus de handjes en de voetjes stilhouden was een uitdaging maar ze slaagde . Net zoals de operatie een week later van Mila . Mila is inmiddels 6 maanden oud en haar mini handje en voetje staan te pronken in de vitrinekast van haar ouders in de eetkamer. Ik ben enorm blij dat ik een zwaar moment heb kunnen omzetten in iets positief en dat die mensen kozen om zelfs aan dat moment hoe zwaar het ook voor hen was een mooie herinnering te hebben. Mila is nu een gezonde baby en de ouders genieten met volle teugen .

 En zo hoort het ook we moeten allemaal van negatieve dingen iets positief maken en dan gaat het allemaal wat makkelijker .. Ik zeg altijd er zijn geen problemen er zijn enkel uitdagingen .. Maar als je kiest om tegenslagen om te zetten in iets postief zal je merken dat je er alleen maar sterker van wordt en uit leert. Je kan in het leven 2 dingen doen .. in je zetel blijven zitten en denken na jaren had ik maar .. maar je kan ook na jaren in je zetel zitten en zeggen ik deed het gelukkig toch.. Die beslissing neem je zelf….

Xjes

Hyacintha